DE GOUDEN POLLEPEL Aan het nog verre van hippe Bergpolderplein in Hillegersberg is de eerste voorzichtig hippe zaak neergestreken. Brasserie (H)eerlijk serveert ‘betaalbaar, biologisch eten’.
Lot Piscaer Laatste update: 14:23
Eerst maar even over die naam, dan hebben we het gezeur meteen gehad. Kun je nog wel aankomen met een van de meest te pas en te onpas misbruikte woordspelingen op eetgebied? Inmiddels heeft elke reclameschrijver van Nederland, zijn buurman en zijn grootje het grapje als eens gebruikt voor (h)eerlijk brood, (h)eerlijk genieten of (h)eerlijk boodschappen doen. In Eindhoven kun je zelfs (h)eerlijk parkeren. Hoe dat in zijn werk gaat, geen idee, maar het bestaat.
Maar: eerlijk is eerlijk, Brasserie (H)eerlijk is echt eerlijk. Als we het bloemstukje op tafel onderzoeken, vertelt gastheer/eigenaar Lieven de Regt grijnzend: ,,Die is nep hoor, komt gewoon van de overkant”, wijzend naar de Action aan de andere kant van het plein.
Dat doet even vrezen voor de kwaliteit van het eten, maar ook op de kaart en op ons bord blijkt (h)eerlijk geen loze marketingterm. De gastheer heeft zich echt verdiept in de zaken die hij op tafel zet. Dat de sorghum (een glutenvrije graansoort) gewoon van boer Klompe uit de Hoeksche Waard komt en dus niet helemaal uit Peru hoeft te komen, en dat zijn Albacore-tonijn lijngevangen wordt en eigenlijk de enige tonijnsoort is die je nog met een redelijk schoon geweten kunt eten. Stel een vraag en hij legt het enthousiast uit. Soms slaat dat iets te ver door, zoals bij de wijnen. Bij vijf bloemrijke wijnbeschrijvingen na elkaar raken de meeste mensen het spoor bijster.
Schaaldierenmayonaise
Van de gerechten die we vanavond proeven, worden wij trouwens bijna net enthousiast als de gastheer. Na een amuse van gemarineerde zalm volgt zachte schelvis (8,75 euro) met verrassend garnituur van knapperige, julienne gesneden rauwe peultjes en schaaldierenmayonaise. De salade van sorghum (7,75 euro) met bosbes, biet en walnoten is een typische smaakcombinatie waarvan je moet houden. De bessen komen in de vorm van een gelei en zorgen voor een fruitige smaak aan de salade.
De Albacore-tonijn (21,50 euro) is goed: mooi kort gebakken, in het midden nog rood. De frisse sauce vierge (olijfolie, citroensap, tomaat en groene kruiden – meer een warme dressing dan een saus) is prima. Ook de dun gesneden, lichtgegaarde venkel is er fijn bij. Wij bestelden er een portie frietjes bij: bescheiden in omvang en een tikje droog, maar met heerlijke zelfgemaakte mayonaise.
Nog een klein verbeterpunt: de vegetarische hoofdgerechten kunnen nog wel wat gevarieerder. Fantastisch dat twee van de zes hoofdgerechten vega zijn, maar beide opties lijken te veel op elkaar: het zijn allebei zachte, kazige schotels – hetzij de gevulde aubergine, hetzij met pasta uit de oven. Onze keuze, de aubergine (17,50 euro) met venkel, geitenkaas en pijnboompitten, is een flinke kluif en een beetje eentonig.
Als dessert een mooie, kwalitatief goede kaasplank met cranberry-compote (12,50 euro). Verder vallen we voor de worteltaart (6,75 euro) naar vaders recept, waarmee (H)eerlijk een uitgebreide familieonderneming blijkt, want ook zus en zwager doen mee. Vooruit, de naam is ze vergeven, want ze zijn op de goede weg: een prettige, oprechte buurtbrasserie.
UIt AD: https://www.ad.nl/rotterdam/de-familie-is-op-de-goede-weg~a201a38d/
